Lieve beste Allemaal,

Groeten vanuit een arm warm vriendelijk Malawi.,waar de eerste regens nog steeds op zich laten wachten. De mensen kijken bezorgd zo van… waar blijft die regen nou? Ze zien alleen strakblauwe luchten. Vooral ou-dere alleenstaande vrouwen maken zich zorgen want zijn zouden wel eens de schuld kunnen krijgen dat zij de regens tegenhouden.. Hopelijk brengt kerst niet al-leen vrede maar ook regen.

Gelukkig gaan onze dove kinderen eind deze week op vakantie want als er geen water uit de kraan komt, de douches verstek laten gaan en de toiletten niet door-spoelen, dan heb je bij een temperatuur van boven de dertig graden met meer dan 150 dove kinderen een behoorlijk probleem, ook al komt er zo nu en dan een tankwagen met water vanuit de stad.

We zijn weer druk met voorbereidingen voor het kerstfeest voor meer dan duizend weeskinderen.  Och, ik weet: het lost alles op. Elke dag weer honger, maar laat deze kinderen nou een dag per jaar naar hartelust eten, drinken, zingen, sprin-gen, blij en in de zevende hemel zijn, ze hebben toch al zo weinig kans om kind te zijn. Spelen is luxe.

Ze moeten vaak uren lopen van huis naar school en terug, ze moeten hout sprokkelen, water halen, voor broertjes en zusjes zorgen. Bovendien is kerst een moeilijke tijd voor veel mensen. De maïs van vorig

jaar is op, en de nieuwe maïs moet nog gezaaid worden. Kerst is de tijd dat Schraalhans keukenmeester is.

Een paar dagen geleden zat er weer een grootmoeder op de stoep met een kindje van twee dagen oud. De moe-der was daags daarvoor begraven. Oma  vroeg om hulp. Zij wilde graag voor haar kleinkind zorgen.. Het kindje wordt dan geregistreerd en de zorgmoeder kan elke maandag een blik lactogen komen halen. Elke maandag zitten meer dan vijftig zorgmoeders te wachten op een blik lactogen.  Dat is tamelijk duur, maar ik vind dat elk kind een kans moet krijgen om te leven....

Ik ga er een punt achter zetten. Ik realiseer me dat wat we hier allemaal doen niet echt structureel is. Het lost in wezen niet zo heel veel op. Het is dweilen met de kraan open.

De beruchte druppel op de even beruchte gloeiende plaat, maar elke druppel brengt verkoeling en het zal je kind maar wezen dat door die druppel in leven mag blij-ven.

We realiseren ons ook dat de korte riemen om te roeien steeds korter worden want de jaren beginnen te tellen, maar we zijn tevreden met wat we nog wel kunnen en zijn al blij als we zo nu en dan een beetje vooruit komen en proberen niet verbitterd te raken als we bij tegen-wind de overkant niet dreigen te halen.

Elke glimlach op een blij gezicht is beloning genoeg voor al ons getob.

Een vredige  kerstgroet vanuit een arm warm zonnig vriendelijk Malawi en een gezegend nieuw jaar vol van innerlijke vrede en geluk..

Heel veel groeten  God bless...

Wladimir Henk