Frans. Bedankt! Voor de reageert. Een ding dat ik kon helemaal niet begrepen, toen in herfst Oktober en november juchten mijn kinderen en kregen ze wateren uit de mond dat ze op de tafel zagen och heerlijk zuurkool met rookworst die ze erg stapelgek van en mijn vrouw ook goed lust op zuurkool en ik zat apart in de keuken, at de patet frites met het gebraden halve haantje. Mijn hele leven zet ik de zuurkool opzij en wilde niet meer zien. Zo op het instituut de grote pan dasrin de zuurkool de boven het helft water en onder kant de aardappelen en zuurkool heeft al gemengd dan moest de grote lepel in de pan laten roeren en zag de papige zuurkool en kreeg ik erg misselijk van. En nu bijna iedereen lusten de zuurkool goed en vonden ze altijd heerlijk kunnen smullen. Tuurlijk ik zelf ook niet kon vergeten van mijn jeugdleven op het instituut. Toch vliegt al lang voorbij hoor.
Gr van mij
Frans van Rijn
9 jaar geleden
Over het maandagmiddageten, daar heeft Rene gelijk in, maar bij mij is het nog zo: Een jongen luste die zuurkool ook niet en onder dat eten gaf hij over, zijn braaksel lag toen op zijn bord en voor straf moest hij dat opeten!!!! dat heb ik nooit vergeten en vanaf 1951 toen ik van het I.v.D. afzwoei heb ik geen enkele keer zuurkool gegeten, ook niet bij mijn ouders en later met mijn vrouw en kinderen. Vergeten kan ik dat niet en daar heb ik vrede mee.
Reactie plaatsen
Reacties
Frans. Bedankt! Voor de reageert. Een ding dat ik kon helemaal niet begrepen, toen in herfst Oktober en november juchten mijn kinderen en kregen ze wateren uit de mond dat ze op de tafel zagen och heerlijk zuurkool met rookworst die ze erg stapelgek van en mijn vrouw ook goed lust op zuurkool en ik zat apart in de keuken, at de patet frites met het gebraden halve haantje. Mijn hele leven zet ik de zuurkool opzij en wilde niet meer zien. Zo op het instituut de grote pan dasrin de zuurkool de boven het helft water en onder kant de aardappelen en zuurkool heeft al gemengd dan moest de grote lepel in de pan laten roeren en zag de papige zuurkool en kreeg ik erg misselijk van. En nu bijna iedereen lusten de zuurkool goed en vonden ze altijd heerlijk kunnen smullen. Tuurlijk ik zelf ook niet kon vergeten van mijn jeugdleven op het instituut. Toch vliegt al lang voorbij hoor.
Gr van mij
Over het maandagmiddageten, daar heeft Rene gelijk in, maar bij mij is het nog zo: Een jongen luste die zuurkool ook niet en onder dat eten gaf hij over, zijn braaksel lag toen op zijn bord en voor straf moest hij dat opeten!!!! dat heb ik nooit vergeten en vanaf 1951 toen ik van het I.v.D. afzwoei heb ik geen enkele keer zuurkool gegeten, ook niet bij mijn ouders en later met mijn vrouw en kinderen. Vergeten kan ik dat niet en daar heb ik vrede mee.